Robin Hobb heeft 5 boekreeksen geschreven over The Realm of the Elderlings. De existentiële boodschap van dit oeuvre draait om de voortdurende spanning tussen lot en vrije keuze, tussen autonoom belang en het welzijn van land en volk.

'Waarom denk jij altijd zo ingewikkeld?' werd en word mij vaak gevraagd. Goeie vraag. Ik kan je zeggen dat ik er zelf ook niet altijd vrolijk van word, maar ontologische vraagstukken dringen zich al van jongs af aan al aan mij op. Kennelijk besefte ik me al vroeg dat mijn bestaan niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van een groter geheel. Ik denk dat het voortkomt uit een diep gevoel van vervreemding en de zoektocht naar betekenis van wat zich op mijn tijdlijn afgespeeld heeft.

Heidegger zegt ons dat de dood ons hele leven voltrekt. Hij stelt dat de dood niet alleen een gebeurtenis aan het einde van ons leven is, maar iets wat ons hele bestaan doordringt. Ons Sein-zum-Tode bepaalt hoe we onszelf en onze keuzes kunnen verstaan. De dood functioneert als de horizon waartegen ons bestaan betekenis krijgt. Het leren omgaan met de dood en de onvolmaaktheid van ons bestaan leert ons te nemen wat ons authentiek gegeven is, waarmee we onze eigenlijke existentie steeds meer leven in plaats van ons laten meevoeren door sociale verwachtingen en routines (das Man).

Toen ik nog naar de evangelische gemeente ging, zei een voorganger ooit -voor de collecte- tegen de gemeente: “Als je deze week last hebt gehad van lichamelijke klachten, is het nu de tijd om jezelf af te vragen of je je tienden wel hebt gegeven.” En ja, daar was ik gevoelig voor en gaf wat extra's...

De opdracht van het bestaan kan de mens nooit als voltooid beschouwen: hij dient zijn bestaan telkens opnieuw te voltrekken. Het bestaan wordt aan elk van ons afzonderlijk opgedragen. Om dat te articuleren introduceert Heidegger een nieuw woord: ‘Jemeinigkeit’. (Elementaire deeltjes, Dirk de Schutter)

Ik hoor het vaak: ‘Ik help je te worden wie je bent!’